Büyüyoruz, aşıyoruz zamanı adeta. Sarmaşık misali önce birbirimize sarıp sonrasında genişliyoruz, hayatımıza dair hedeflediğimiz amaçlara doğru. Bakıyorum da lise yıllarını anlatan dizilerdeki karakterler gibiyiz sanki. Hazırlıkta atıldı bazılarımızın tohumları, 2. - 3. sınıfta fidanlar aynı seraya taşındı ve şimdi mezuniyete 40 yıllık birer ağaç köküne sahipcesine hazırlanıyoruz. Kökümüze dolanan sarmaşıklar ile birbirimize bağlarımızı koruyup, güçleniyoruz.Sanmazdım bu kadar derinlerime işleyeceğini, tüm benliğimle sevinci doruklarımda yaşayacağımı. Bilmezdim olacakları, düşünmezdim de. Çünkü öğrendim ben, düşündükçe adımları, planladıkça +ları -leri, sonucunda +lar -eksileri hep götürüyordu. Şimdi ise ne işlem yapıyorum ne de elimde olanları, olmayanları sayıyorum. Tek bir hissettiğim var, o da yanımdaki dostlarım.
(Staj sonuçları duygusallığından esinlenilmiştir.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder