30 Temmuz 2012 Pazartesi

Mutluluk güldürdüğü kadar ağlatır da insanı!

 Nedir bu his, neyden doğar, kimlerle paylaşılır? Ya da bir neden aranmalı mıdır gülümsemek için? Hiç zannetmiyorum! En basit, en ufak şeyler, en büyük hazzı verir bazen mutlu olmak için. Bir neden aramadan ansızın çıkar karşımıza, sanki yanımıza gelip kol altımızdan gıdıklar gibi.

 Tahmin etmezdim bu kadar iz bırakacağını bende, bu kadar seveceğimi sizleri. Her anımızın bu kadar doyumsuz olacağını, hiç düşünmezdim... Saatler hızla akıyor birlikteyken, kahkahalar eksik olmuyor elmacık kemiklerimde ve seneler geçse de doyamıyorum sizlere...

 Hep birlikte nice senelere!

 EYOF Ulaşım'a hitaben...




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder