Yine ve yeniden zor kadere emanet edildim...
Dile getirmekle olmayan, yıllara teslim edilemeyen bir aşksın sen...
Beklediğin ama aslında gelmeyeceğine inandığın o gün, bugündü...
Geldi de, gidemeyecek gene...
10 yıl be kuzum, yüreğime sığdıramadığım 10 koca yıl baktım göz bebeklerine...
Doyamadım, bile bile...
Geldiğinde yalnızdım, gittin gene yalnızım...
Sensizim herbişeyim, kız kardeşim...
Kokun var her anımda, büyümemde, tenimde...
Gözlerinin izi var yüreğimde, akan göz yaşlarımda...
Ağlıyorum, bitmeyeceğini bile bile,
Özlüyorum, doyamayacağımı bile bile...
Güzel uyu kızım, bol bol horla...
Gene kovala rüyanda, mırılda...
Ama gene dön bak bana be kuzum,
Dön bak...
Nasıl bir şeysin ki sen?
Yokluğunu organize edip de gitmek neyin nesi böyle...
Sırayla vedalaşmak hepimizle...
Öyle bir yol çizmişsin ki,
Önce benimle koklaştın, gene doyamadan kokumuza...
Sonra yokluğundaki sığınağımı edindirdin,
Son uykunu da bana adadın sanki...
Sen dalarken ben dişlerimi döktüm,
Aynı saat belki de aynı dakikada,
Haftalardır dalamadığım uykumda...
Ah be kuzum, ansızın,
Zaten her an ansızın...
19 Kasım 2013 İDAm artık yok...
