Vicdan ne güzel bir şey...

Er veya geç tamam deyip aldığınız bir kararı huzurlu kılıyor sizde.

Sonrasında da bir daha ne anımsama ihtiyacı beliriyor zihninizde verilen kararın, ne de ardından düşüncesi bunaltıyor zihninizi.

Ne güzel şey huzurlu kılmak zihnimizi, hafif hissetmek ruhumuzu, en önemlisi de yüreğimizi...

25 yaşıma girerken şöyle 70i devirmişler gibi tecrübem olduğuna inanıyorum bu konuda ve dünya tatlısı bir ablamın sayesinde önce zihnimi çıkardığım çerçeveden şimdi de yüreğimi çıkarıyorum her defasında. Yeni bir ilişkide, yeni bir arkadaşlıkta, yeni insanların hayatıma girdiği her noktada. Ama en acısı da var olan insanların o çerçeveyi zedeleyerek çıkmasıydı, zamanında öyleydi ama. Sabırlıyım artık, mantığım hep yerinde, başından sonuna kadar. Hislerimle başlıyorum, ne hissediyorsam ona gidiyorum, ne istiyorsam onu söylüyorum, beklemeden!! Tabi ki sabrın sonu her sefer selamet değildir, köprüden önceki son çıkıştan zorla çıkartır seni bazen. Çok kolay çıkartır hem de, vicdan rahatsa elbet. Eni boyu ölçmeye değmez o raddede, ip kopar! Derin nefes, huzuru çek içine, vicdanının hafifliği ile koş koşabildiğin kadar, yolundaki ağır vasıtayı son çıkışta ittirdikten sonra ;)

Trafiğe son verin, huzura erin...