İyi ki ağladım, ağlıyorum gülerken, gülüyorum oysa ki...

Hayatımdaki tüm olumsuzluklara teşekkür ederim, ciddiyim!

Her ne kadar saatlerdir ders çalışmış ve beynim sulanmış olsa da şu an bilincim yerinde.

Çok git geller yaşadım şu sıra, haklısınız. Lakin hayat böyle değil mi bir bakıma ;)

Sık sık tökezletiyor bizi ya da birazcık acıyla birlikte yuvarlıyor bir yerlere doğru, sonra toslatıyor ufak tefek ağaçlara.

Keşkem yok şimdilik ama çok kırgınlıklarım var, çatlakları var yüreğimin, umutları kırılmış bir sürü heveslerim.

Şimdi üzerleri çizik olan, zamanında inandığım bir sürü insan da var.

Tanıdığımda farkına varmadığım bir sürü koca yürekli dostluklarım var, farkında olmadan yollardır benimle olan.

İyi ki de olmuşlar, yakmışlar canımı biraz zaman zaman, inanmışlar bana, bırakmadan tutmuşlar elimi senelerce.

Ne güzel de olmuşlar bak, öğretmişler bana asıl manasının ne demek olduğunu güvenin, sevginin, başarmanın...

Şimdi bakıyorum da kendime, saçlarım uzamış yine, suratım gene patates tarlası aylık hasat dönemine girmiş, ansızın gelen aslında giden 6 kilom ani bir kararla bana geri dönüş yapmış, yazmam gereken sayfalarca ödevim hatta ödevlerim varmış meğer, sabretmem gereken saatler, duymamazlıktan gelmem gereken sözler ve nefes almayı ihmal etmemem gereken nice yeni günler varmış. Tanışacağım yeni insanlar, keşfedeceğim yerler, kısacası bir sürü yeni, taşlı ve çiçekli yollar da var.

Bir de daima özleyeceğim evim, ailem. Hangi hedef için nerede yırtınıyor olursam olayım, daima özleyeceğim bir evim.

Özledim! Evimi çok özledim! Annemin kokusunu, babamın güven hissettiren omzunu özledim...

Şaşıyorum zaman zaman, hala daha keşfediyorum çünkü.

Nerelere geldim, nelerle sınandım, hangi fırsatlarla karşılaştım, ne kadar duvarlara tosladım.

Başa çıkmayı o kadar iyi öğrendim ki artık her zorlukla ve her güzel olanla.

Daha da nicesi olacak yeni öğreneceklerimin, olumlu olumsuz, zamanlı zamansız nice yenileri olacak.

Artık kendimi ya çakıl taşlarının yarıklarını onarırken buluyorum yürüdüğüm yolda, oturup acıyor demek yerine ya da sadece güzel olanlarla o an, o an için kahkahalara boğulurken buluyorum.

Çok da iyi yapıyorum! Hem ağlıyorum hem gülüyorum!

Ben ağlarken gülmeyi çoook iyi biliyorum!

Her ne olursa olsun yaşam diye bir gerçek var çünkü ve bu olayın kuralı, zorunlu hissedilmesi gereken duyguları yok!

Sonuçta biz kahvaltı da peynir yerken orada kahvaltı da tatlı yiyenler var ;)

Yüzünüzdeki gülümseme ile gözünüzdeki yaş eksik olmasın!

Çünkü hepsi yeni bir keşif hayata dair, size dair...

14 ŞUBAT / 9:39 pm